در لابه‌لای قصه‌هایی که مادربزرگ شب‌ها برایم می‌گفت تا بخوابم، یکی بیش‌تر در ذهنم مانده، قصه‌ی غرور که باعث می‌شد تا هر کسی‌ که مغرور است تنها بماند و کسی دوستش نداشته باشد.

خوب در خاطرم مانده آدم‌های مغرور قصه‌، چون نمی‌توانستند با دیگران صمیمی شوند و به خانواده و دوستان‌شان محبت کنند، همیشه غمگین بودند. آن‌ها به خاطر این صفت اخلاقی‌شان، صفا و صمیمیت دوستانه را هرگز تجربه نمی‌کردند.

دوستان من! غرور در اسلام هم به عنوان یک ویژگی بداخلاقی شناخته می‌شود. آیات، احادیث و روایات زیادی برای مغرور نبودن و نادرستی غرور آمده است مثل؛ آیه ۲۲ سوره‌ی نمل که می‌فرماید: 
"« اِنَّ‌ اللهَ لا یُحِبُّ المُتَکَبِّرین» "
(یعنی خداوند متکبران را دوست ندارد.)

بچه‌ها! خدا افراد مغرور و متکبر را به این دلیل دوست ندارد که غرور و تکبر مانع دوستی و وحدت است و وحدت یکی از بزرگ‌ترین چیزهایی است که خداوند از مسلمانان خواسته تا آن را رعایت کنند.

ما برای این‌که بتوانیم با دیگران ارتباطی دوستانه و انسانی داشته باشیم، باید غرور را کنار بگذاریم و مثل پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) و امامان معصوم (علیه‌السلام) متواضع و فروتن باشیم.

مهم‌ترین دلیل محبوبیت پیامبر (صلّی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلّم) همین تواضع و فروتنی بود. تمام دانشمندان، افراد موفق و مؤمن؛ متواضع و فروتن بودند.

بهترین مثال برای کسی که بسیار بزرگ و عالم است اما ذره‌ای غرور ندارد، رهبر عزیزمان است. به تصاویر رهبر نگاه کنید، در هیچ جمعی حتی در برابر کودکان غرور ندارند و با لبخند و تواضع با همه برخورد می‌کنند و به همین دلیل است که نه تنها در ایران اسلامی بلکه در سراسر دنیا محبوبیت دارند و همه جذب اخلاق نیک و پسندیده‌اش می‌شوند.

غرور باعث از دست دادن دوستان می‌شود، تقریباً هیچ‌کس از یک فرد مغرور خوشش نمی‌آید. برای کنار گذاشتن غرور باید عزت نفس را بالا ببریم، معلومات‌مان را افزایش بدهیم تا در جمع دوستان حرفی برای گفتن داشته باشیم و متکبر به نظر نیاییم و ارتباط‌مان را با خدا بیش‌تر کنیم چون دوست خدا که باشیم، خدا ما را به سمت خوبی‌ها هدایت می‌کند.